Mijn dochter's gevoelens zijn altijd zwart of wit. Ze kent geen grijswaarden.
Daarmee bedoel ik dat, zo hard als ze kan protesteren of kwaad zijn, zo intens lief kan ze aan de andere kant zijn.
Gisterenavond en vanmorgen waren daar een heel mooi voorbeeld van:
En vanmorgen, alsof er geen nacht was tussen geweest maar slechts 10 minuutjes van bezinning, werd ze wakker en kon ze maar niet stoppen met haar liefde voor mama te uiten. Nog een knuffel en nog één laatste kus en "love youuuuu" en....
Met een met liefde gevuld hart, stap ik om 7.30u in mijn auto en tel de uren af naar onze "meisjesdag", want zo noemen we onze woensdagmiddag samen tegenwoordig...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten