We hadden gisteren oudercontact van Nika en ik moet zeggen dat ik eigenlijk voor het eerst met een redelijk gerust gevoel ging. Vorig jaar in de andere school kregen we wel eens te horen dat Nika regelmatig 'fysiek' reageerde als ze d'r zinnetje niet kreeg. Thuis ondervonden we dat ook wel eens, maar gezien ze de laatste maanden zó lief en flink is bij ons, was ik er echt van overtuigd dat we die fase voorgoed voorbij waren.
Niet dus...
Zoals je dat bij kinderen ook doet, vertelde de juf ons eerst het goeie nieuws: "Nika doet het goed in de klas; ze scoort hoog boven 't gemiddelde op de afgenomen testjes, haar fijne mororiek is goed, ze doet goed mee - ook al moeten we het wel eens 2 keer vragen (oef, geruststelling, daarover al geen zorgen)". En dan het andere nieuws. "Nika is niet zo'n straffe puzzelaar" (dat valt nog mee, toch?!), "en ze doet heel regelmatig andere kindjes pijn" (oh nee je meent het niet...). "Nika kan haar frustraties blijkbaar niet verbaal uiten. Als haar iets tegenzit, reageert ze fysiek in plaats van het te komen vertellen."
Daar ben je dan toch wel even helemaal niet goed van. Je hoopt zó hard dat alles gewoon goed is en dan word je in één knip volledig teleurgesteld. 't Ergste is dat ik wéét dat ze er zelf ook van afziet. Ik zie haar sippe snoet al voor me als de juf haar terecht heeft gewezen en die gedachte breekt m'n moederhart in duizend stukken...
De juf stelde voor om 4 keer per dag een lachend of droevig gezichtje te tekenen in functie van hoe ze zich de 2 uur ervoor gedragen heeft. Goed idee vind ik, want ik weet dat motivatie haar helpt om de kantjes bij te schaven.
Ik hoop echt dat ze snel gaat keren. En deze keer voorgoed. Want nog erger dan de boosheid die je op 't eerste moment voelt, is het verdriet dat je als moeder hebt als je denkt dat je kind met iets zit en het niet kan uiten, of de gedachte dat andere kindjes haar niet meer leuk zouden gaan vinden.
We zijn gisterenavond meteen aan 't puzzelen geslagen (50 stukken juf, helemaal alleen ;-)) en we hebben het terwijl rustig gehad over geen-andere-kindjes-pijn-doen.
Gewoon niet meer doen lieverd. Niet zozeer voor mij, maar vooral voor je eigen kleine zelf...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten