Nu we met z'n drieën heel erg dicht op mekaar zitten de laatste dagen, besef ik als geen ander dat wij gezegend zijn met een crème van een dochter... Deze kleine ode aan haar komt dan ook recht uit het hart!
Eigenlijk was je van klein af aan al een soort van uit-de-boekjes-baby, lieve Nik. Dankzij je dutjes van 2 uur in de voormiddag en minstens 3 uur in de namiddag, gaf je mij de kans om me naast 'kersverse mama', ook 'zie-mij-eens-alles-blijven-doen-zoals-ik-deed-voor-ik-mama-was'-vrouw te blijven voelen. Ik had lunchdates bij de vleet én in heuse sex-and-the-city-stijl. Zo vergat ik op je 10de levensdag je hele tas met pap en pampers en al aan de voordeur, maar m'n haar lag wel zo goed vond mijn lunch-gezelschap, en jij sliep gewoon heerlijk door de hele flater heen. Ik shopte in die dagen dat het een lieve deugd was, terwijl jij, wolk-van-een-baby, van de ene buggy-roes in de andere ging. Je was 's nachts de volle 4 minuten wakker (de duurtijd van 1 pap, 1 boer en 1 pamper - geen gezeik whatsoever). En toen het patatjes-tijdperk aanbrak, at je dankbaar en met de gretigheid van een uitgehongerde beer alles wat je moederlief voor je in de babycook had gepramd (uitvinding van de eeuw, vond ik toen oprecht 🙏).
Naar school gaan deed je eigenlijk prima. We vergeten even het gat dat je in het voorhoofd van je klasgenoot beet (ever tried that?! 😳) tijdens je eerste schoolweek - je moet toen zo'n tweeënhalf geweest zijn. En we negeren ook die heerlijke brulsessies waarmee je steevast élke ochtend van je integrale verblijf in de zomerklas inzette, en die je moeder bijna tot waanzin dreven. (Ieder huisje heeft recht op een heel klein kruisje, toch?)
Hoe groter je werd, hoe makkelijker alles je bleek af te gaan. Hulp was niet meer nodig, jij regelde het wel zelf. Beide voeten op de grond, zon op je pad, en het geluk aan je zijde... In je rugzak een gezonde dosis 'je-m'en-foutisme' van je vader en een portie droge humor van je moeder.
En zo groeide je uit tot de vrolijke, zelfzekere, sportieve, goedlachse en pientere meid die je vandaag de dag bent. Meer nog: je bespaarde ons tot op heden van overmatig puberaal gedrag (voel je niet plots geroepen om een inhaalbeweging in te zetten 😏). Hier alsnog geen lieven-drama's, maquillage-discussies, of "who-needs-school-anyway?!"-gesprekken aan de eettafel. Uitingen die we misschien dan toch onder die puber-noemer kunnen klasseren, beperken zich voorlopig tot douche-sessies van een half uur, slaap-sessies van 12 uur en Netflix-sessies van 4 uur ( "Had je die Teenwolf-shit-reeks nu niet ein-de-lijk helemaal uitgezien?" - "Ja ben net terug opnieuw begonnen!").
Honestly... we.can.handle.that.
En dus daarom lieverd, een dikke digitale duim voor jou - met name in deze vreemde tijden. Ik ben trots op je. Want ook nog gedraag je je zo voorbeeldig als je van een 13-jarige die met haar ouders opgescheept zit verwachten kan. Ik snoep elke dag stilletjes van onze momentjes samen. Ik wandel zot-graag met jou en je verhalen. Ik apprecieer het ook wanneer je charmant wat trager trapt, zodat je 'oude moeder' volgen kan. En ik dank je diep voor je warme knuffels - ze zijn nog steeds van de liefste soort.
LoveyaLOTS sweetipie... Keep up those good vibes!!💗
Mama x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten