Vijfdaagse onder-ons

Ik ben een geluksvogel.
Want terwijl het er hier weer in bakken aan het uitvallen is, ben ik mijn valiesje aan 't pakken.
Manlief en ik vliegen vanavond naar Sicilië! Onder ons en geheel dochterloos.

ValiesJE zeg ik, want we vliegen met Ryanair. Een onderneming die eigenlijk op zich al zoveel stress met zich meebrengt dat er een trip van 5 dagen voor nodig is om te bekomen. Weten dat je een knots geld moet betalen als je ergens een letter gemist hebt of als je een handtas én een rugzak bij hebt in plaats van een handtas IN een rugzak, das niks voor mij. Zelfs de anders zo relaxte hubbie kreeg er zowaar een benauwd gevoel van. Ik moet je niet vertellen dat ik bijna een crise cardiaque deed toen ik bij onze boekingsbevestiging las dat ik plots 'Mr. De Weirt' was geworden. Ik zag onze trip al in 't water vallen en kreeg instant waanbeelden van vliegtuigtickets van 1000 euro 't stuk. Na een forum of 20 doorgelezen te hebben (allen resultaat van een simpele search op 'foute aanspreking Ryanair' - ge moet ni vragen), bleek dat ze 't bij de blauw-witte vrienden niet zo nauw nemen met geslachten. Een tandenborstel teveel kost je een een long en een nier, maar voor borsten ipv een penis geen extra kosten. 't Kan al eens meezitten.

De keuze om naar Scilië te aan, kwam er na volgende auto-conversatie:
Ikke: "Wij gaan nooit eens ergens onder ons naartoe".
De man: "Euh, we zijn hier en nu onderweg naar skivakantie??"
Ikke: "Ja maar ik bedoel ONDER ONS"
De man: "Euh, we zijn in januari nog naar zee geweest"
Ikke: "Awel da was toch kei-gezellig?"
Ok, toegegeven, onderbouwd was het niet. Maar ik was zeker van mijn stuk: ik zou wat ondernemen.

En toen kwam 't moeilijkste stuk: een weekend vinden waarop we nog niks gepland hadden (klinkt vreemd na mijn uitspraak van 7 lijnen hierboven, I know), bepalen waar naartoe én tot slot beslissen of we de dochter meenamen of 't er eens 'écht onder ons' op zouden wagen.
Ik schrapte eerst de optie 'weekend weg' (om de eenvoudige reden dat ik geen vrij weekend kon vinden - HA!). Na een blik naar buiten schrapte ik ook de optie 'dichtbij'. En tot slot maakte ik een steen van m'n moederhart en koos moedig voor de optie 'onder ons'. Ik klikte op 'zoeken' en de bestemming die uit de printer rolde was... SICILIE!
5 daagjes. Of 'maar 4 keer slapen', toen ik 't aan Nika verkocht moest krijgen.

Ik neem mee:
- 15 kilo in 't valiesje. 10 in de rugzak. Geen gram meer, maar vooral ook geen gram minder.
- Een grote zak manliefde (gelukkig weegt die niks)
- Mijn kodak mét nieuwe lens (een aankoop die volgde op deze intelligente vraag: "Hebt ge zo niks dat én heel ver kan kan inzoomen én toch ook breed van dichtbij kan trekken?" - bewijs van de bereprofessionele fotograaf die ik ben, maar door deze slimme zet zeul ik nu wel slechts 1 ipv 2 lenzen mee!)
- Zonnecrème (Can you imagine?? Zon!!!!)

Ik laat thuis:
- 't Weer
- Mijn haarstrijkijzer (400 gram en Dennis beweert toch altijd dat hij liever wild dan strak ziet)
- Mijn moederhart ('t is tegen straks toch in stukken)

So see y'all in a while!
En als ze daar zon in flesjes van 50 gram verkopen, neem ik er misschien wel een paar mee...